बंद कवाडे
काही मागण्यासाठी असतात?
लपवतात ती
आतला कोवळा जखम...
त्याचा पाझरणारा उजेड...
दादागिरी फक्त काळोख करत नाही
उजेडाची जरब भोगणाऱ्या
असंख्य डोळ्यांना
बर्फाची धाव घेताना
पाहिल्यावर पापण्या मिटतात
तसे असते कवाडांचे
अंधार विरघळवून टाकतो
रेघा भासांचे अस्तित्व...
आरशातील परावर्तित प्रतिमा...
ज्ञानाच्या गोधडीवरील
आत्मघोशाचे डाग...
कुठलीही शिवण न उसवता
नागडे करून जातो तो
आतला दुबळेपणा
स्वतःच्या नकळत स्वतः:साठीच
कसा पोलाद होतो
हे अंधारात वितळाल्या खेरीच
कवाडे मिटल्या खेरीच
कसे उमजणार?
Friday, February 23, 2007 - 12:27 am
No comments:
Post a Comment