गंज चढत नाही म्हणून एकदा
हातावरती परीस घासून पाहिले...
पोलाद नसलेल्या आत्मभानात मनगट साक्षात्कारी नाचले...
लुबाडणारे तसे आश्रयास येणारे...
जिव्हांना त्यांच्या नालस्तीचाच लाळ केवळ
निर्लज्ज, गुंता झालेले, हात माझे उकलणे भोगण्यात समाधिस्त होते...
माणसावर ज्यांचे प्रेम होते सर्वांगाला त्यांच्या कत्तलीचा सुगंध होता...
मानेवर माझ्या अशा संताचा मोक्षदायी सुरा हवा होता.
Monday, December 04, 2006 - 7:09 pm
No comments:
Post a Comment